şu aptalca huyumdan bir türlü kurtulamıyorum. çok dayak yedim halbuki bu aptal takıntı yüzünden. hele orta okul yıllarımda istiklal marşı okunurken güldüm diye müdürden bi dayak yemiştim ki vah vah vah. istiklal marşından sonra, cenaze marşımı okudu arkadaşlar.
gülmek dediğime bakmayın. öyle yüzde beliren masum bir tebessüm değil bu. ağzımdan salyalar fışkırtarak at gibi kişniyorum resmen.
klasik müzik konserinde kişnediğim için görgüsüz dediler
ab ve türkiye seminerinde, ab'ye alınmayacak vatandaş olarak gösterdiler.
sinemada karanlıktan yararlanıp, önce küfür ettiler sonra da mısırın patlamamış tanelerini kafama atıp izlerini kaybettirdiler.
sanırım şimdi de işsiz kaldım... yok amına koyayım, benzin fişlerinin parasını almak için yanına gittiğin patronunun üzerine yarım kilo salya bırakmanın ne anlamı var? her şeyi geçtim bunda gülünecek ne var? üstüne üstlük benzin paraları da götüme girecek gibi.
ulan benim masaya doğru bakıyor, birazdan yanıma gelecek sanırım. offff dayanamıyorum. surata bak mına koyayaım. ahahaha.
gülmemeliyim.
gülmemeli
gül memeli.
puhahahahaha.
gül; çalışma arkadaşım. memeleri karşı masadan benim masaya kadar uzanıyor.
aha patron odasına geri kaçtı. benzin paralarını ver bari götlek.
düdüt: şimdi elinin ayarını bafilicem ama sözlük. birinci entry'imi, dokuzuncu entry'mi karar var len artık.
