büyük sorumluluktur. yurdumda herkesin ideal mesleği olan doktorluk, öğretmenlik, polislik gibi kutsal görevler bazen denge sorunu olan insanların eline geçebiliyor. mesela ben biliyorum bir tanesini.
öğretmen olacak arkadaş sözüm ona. ne öğretebilir el kadar yavrulara? daha kendi dimağını geliştirememiş, lise 1. sınıfta zekası takılıp kalmış, öss denen sikindirik sınavla bir puan alıp üniversiteye kapak atmış, yemediği tarrak kalmamış iş bu kişi bir de toplum için en önemli, en temel görevde bulunacak. insan üzülmüyor değil. kesinlikle kendisi gibi bir öğretmenin elinden geçtiğine inanıyorum.
öğretmen olmak idealist olmaktır. ancak türkiye şartlarında idealizm kemiriliyor. kemirilme sebebi elbette mevcut ve küçümsenemez düzeyde; ekonomik sıkıntılar, çalışana-memura olan saygısızlık, emeğin hiç edilmesi, yaşam koşullarının zorluğu, mesleki tatminsizlik vs. vs. vs.
öğretmen olmak ülkenin yapı taşları ile oynayabilme yetisine sahip olmaktır. aslında öğretmenlik, öğreticilik bu ülke yönetimi kadar önemlidir hatta mit mensubu seçer gibi seçilmelidir. onlarca haber duyuyoruz sapık öğretmen, dayakçı öğretmen, umurasamaz öğretmen, dini kendince yorumlayıp öğrenciyi etkileyen öğretmen...
ancak unutulmamalı öğretmen doğru olanı öğretmekle meshul olan kişidir. hepimizin arkadaşı olmuştur üniversitede okuyan öğretmenlik okuyan falan, zaman zaman demişizdir ben buna mı emanet edeceğim çocuğumu diye. insan daha iyi anlıyor böyle durumlarda bazı şeylerin önemini. eğitimin ne denli içimize işlediğini. kim unuttu ilk okul öğretmenini? o hayatı anlatan fişleri " alinin ata bakması, oyanın ip atlaması, kaya ile ışığın cinsel hayatı " kimse unutmamıştır bence. demek ki herşey oradan başladı zihnimizde.
