insan hiç kendinden utanır mı demeyin utanıyor. eğer gizli bir eşcinselseniz kendinizden utanmanız gayet normal. en yakın arkadaşınız, aileniz, eşiniz dostunuz bile sizin eşcinsel olduğunuzu bilmiyor ise, kendi cinsiniz ile dört duvar arasında bazen zevk alarak bazende korku içinde zaman geçiriyorsanız kendinizden utanırsınız.
yaşadıklarınız sırasında zevk alırken bir yandanda, sonra yaşayacaklarınızı bile bile ilişkiye girersiniz. sonrası bellidir. beraber olduğunuz kişiler sizin bu durumunuzu ailenize söylemekle tehdit edip size şantaj ve korku dolu günler, geceler yaşatır. sırf ailenizin haberi olmasın diye elinizdeki, avucunuzdaki herşeyi verirsiniz, yetmez hayattaki en değerli varlığınız ailenizin cebine, çantasına uzanır eliniz, hırsızlık yaparsınız.
ama bu yaptığınız hırsızlık ortaya çıktığında da aileniz annelik, babalık iç güdüsü ile suçu hep kendilerinde aralar. size neyi eksik ettiklerini düşünürler. oysaki onlar dünyanın en iyi anne ve babasıdır. onlara diyemezsiniz asla ben eşcinselim sırf siz duymayın zor günler yaşamayın diye yaptım diye...
aynaya her baktığınızda aynada size göz kırpan, sizi yoldan çıkarmaya çalışan birini görür ve siz o kadar alçak ve iradesizsinizdir ki hep ona uyar ve mars olacağını bile bile oyun oynarsınız. her ilişki sonrası üzülür, kahrolur ama yine yapacağınızdan geri kalmazsınızdır. sizde biliyorsunuzdur ki acınacak haldesinizdir.
