kulaklarıma inanamamıştım. ne yapacağımı bilemiyordum bu duyduklarım doğru muydu? kalktım yerimden bir şeyler yapmalıydım. koştum koştum saatlerce koştum. durduğumda dayımın yanında bulmuştum kendimi. kalbim deliler gibi çarpıyordu, ne diyeceğimi ne yapacağımı bilemiyordum. sadece "duydun mu?" diyebilmiştim. göz göze geldik, duymuştu o da duymuştu. kalp atışlarını hissedebiliyordum. dudakları titriyordu, gözleri dolmuştu, cevap veremiyordu. o coşkuyla sarıldık birbirimize çocuklar gibi sevinmiştik. konuşmuyorduk ama birbirimizi çok iyi anlıyorduk. sessiz bir dil vardı aramızda. yeniden koşmaya başladık deliler gibi koşuyorduk biz koştukça birileri daha katılıyordu aramıza bu haber yayıldıkça kitlemiz de genişliyordu. bir camia koşuyordu arkamızdan. durduğumuzda metin oktay florya tesislerindeydik. ve evet bizim teknik direktörümüz rijkaard'dı!! o bizimdi... bu coşku tüm ülkeyi sarmıştı. kupadan kupaya koşacaktık... hoşgeldin rijkaard!*
