sanki hayat o an durur ve bir daha akmayacakmış gibi gelir zaman. yeryüzünde en sevdiğiniz insanın gözlerinden süzülen her damla yaş, içinizi acıtmaya yeter de artar bile. onun ağlaması için mutlaka ciddi bir nedeni olmalıdır ya da en azından bir nedeni olması gerektiği düşünülür. yoksa neden ağlasın ki, o hayatınızın biricik kahramanı? yeryüzünde herkes ağlasa, o ağlayamazmış gibi gelir. bu onun taş kalpliliğinden değil, toplumun ona yüklediği görevdendir: '' babalar asla ağlamaz '' sanki onun ağlamaya hakkı yokmuş gibidir.
oysaki babalar da ağlar efendim. siz acıdan kıvrandığınız bir vakit, elinden bir şey gelmiyorsa ağlamaktan başka, o da ağlar sizinle ya da canından bir parçası yitip gittiyse bu hayattan, o zaman da ağlar...
