insan için çok zor durumdur. hele bir de önceden çok güçlü mükemmel olduğunu düşünüyorsa daha bir koyar.
efendim birgün aç karnıma kan verdim ki unutamam o günü. meğer aç karnına kan verilmezmiş; gözlerimin önü karardı, herşeyi görüyorum karanlık bir perdenin arkasından algılıyorum ama tepki veremiyorum. sesimi zor çıkardım hemşireye beni kurtar diye. halbuki beş dakika önce turp gibiydim, önüme kim gelse alırım aşağı diyordum. o an beş yaşında bir çocuk gelse ağzıma etse tepki veremezdim. kendimi hiç böyle aciz hissetmedim. herşeyin başı sağlık.
