Mühründen kurtarabilmek olanaksız gibidir şehirlerimizi, doğumevinden kopup gelecek, can çekişen yabancının. Kozmik, yaban mezarlığa, seçilmiş ayinlerden bakmayı sürdürmez miyiz?
Ağır keder sayfaları, bu kekre dış kanamayı hızla çürütür, gerçekte en çok içinden. Darmadağın bir ışık, kırgın bir tokat, infazın yoğun, boyun eğmiş dili - hangisine inanmalıydık?
