fondaki şarkı şöyle söylüyor;
kelebek kadar ömrümüz var. sevmek lazım hemen başlayalım!
günlerdir uyumuyorum. uzun zaman oldu yastığa huzurla başımı koyup güzel rüyalar görmeyeli. şizofren bir karakterler bütünün söylemlerinde tutarlılık aramak, bir cümle ile bir önceki arasında bağlantısızlık olduğuna dair serzenişler, saniyeler içinde değişkenlik gösteren adamdan mantıklı davranışlar beklemek saçmalıktır. her şeyden önce gereksizliktir bana mantığına uygun yerler beğenmeye çalışmak, senin gibi mantık denen kör kuyuda kaybolmuşlar için.
uzun zaman oldu uyumuyorum, uyuyamıyorum. yıllar önce senin bildiğin bu şehirlere uzak bir yaylada dünyanın en tatlı uykusuna daldığımda, bir daha aynı huzuru hissedemeyeceğimi bilemeyecek kadar küçüktüm. ikindiyle beraber batacağını gözlerime oklar saplayarak anlatan güneşi tekrar aynı telaşlarda göremeyeceğimi fark edemeyecek kadar da çocuk... tanrıya olan güvensizliğimin dirilircesine yüzüme vuracağını da bilmiyordum. derin bir nefes alıp o anın tadını çıkarmak gerektiğini, kaçamak sevişmelerin hiçbir zaman o ilk tadı veremeyeceğini, heyecanı damarlarımda saklamamın lüzumunu bilemezdim. dedim ya! çocuktum işte!
cümlelerin ihtişamına azami özen gösterirken sen ya da ben, özünü es geçiyoruz yüreğimizdeki feryatların. kendimizi, birbirimizi kandırmak belki de en kolayı. anlatmak istediğimizi boğucu tasvirler arasına sıkıştırıp, betimlemelerle bunaltmak için elimizden geleni yapıyoruz. söylemlerimiz anlaşılmasın, anlaşılsa da süslü hengamelerde kaybolsun istiyoruz karmaşık isyanlarımız. arkasına saklanıyoruz gösterişin, çünkü korkuyoruz bir çırpıda kusmaktan bütün kinimizi yahut açıklamaktan en birincil ve en sade halinde sevgimizi, nefretimizi. bize yapılanları birer birer topluyoruz zihin denen karanlık odalarımıza. kapıları açmadan, eşikten geçirmek için binlerce düzenbazlık yapıyoruz.
sen, beni tanımıyorsun! siz, beni tanımıyorsunuz! içtiğim her kadeh şarabı, üzüm bağlarının şerefine kaldıracak kadar yalnızım bu paranoyak ve şizofren dünyamda. hiçbir şey tek kelimeyle özetlenebilecek kadar sade değil. hiçkimse, küçük ya da büyük, hiçbir acımı anlayabilecek kadar ben değil.
her dakika özlediğim şey yalnızca güzel bir rüya görmek artık, hayali kahramanlarımın fikirlerini kanıma zerk etme çabasıyla mücadeleye girişmek değil.
bir sigara ver bana!
çürümek istiyorum!
uykusuz gecelerin hesabını ciğerlerimden sormalıyım.
bir sigara ver bana!
