bir psikolog olarak*:
her zaman kötü etkileri yoktur boşanmanın çocuklar üzerinde. her boşanma çocukta travma yaratmaz ki evlilik ilişkileri dahilinde bazen çocuk için faydalı olan, onu daha iyi hisettirendir boşanma. tabii bu süreçte çiftlerin çocuğa ve birbirlerine olan tavrı da çok önemli.
bir boşanmış anne baba çocuğu olarak*:
ağzıma edildi. sinir krizi de geçirdim. babamdan nefret de ettim. bir ailenin sorumluğu üzerime kaldı. kardeşim etkilenmesin diye yine ben çaba gösterdim. babamla kardeşimin annemla babamın ve hatta kardeşimle annemin arasında hep aracı kaldım. son sınıfta inadına okulu bıraksam mı dedim. sarhoş oldum, ağladım zırladım. depresyona girdim.
sevgilimle olan ilişkimi mahvettim, erkek değil mi triplerine girdim, çıkamadım. aile kurma ihtimalinden bile çok korktum, korkumu yenemedim, yenemiyorum. babamla annem bile boşandıysa herkes boşanır bea dedim. akrabalarımın hepsinden koptum. ağladım zırladım.
ve hala atlatamadım.
edit: ahaha psikolog kelime olayla daha az ilgili. öbür kelime'yi ise zor durdurdum. komik(!)
