Ateş birgün suyu görmüş yüce dağların ardında , sevdalanmış onun deli dalgalarına.Hırçın hırçın kayalara vuruşuna , yüreğindeki duruluğuyla demişki suya ; "GEL SEVDALIM OL , HAYATIMA ANLAM VEREN MUCiZEM OL... "
Su dayanamamış ateşin gözlerindeki sıcaklığa al demiş ;YÜREĞiM SANA ARMAĞAN...Sarılmış ateşle su birbirine sıkıca , kopmamacasına...Zamanla su buhar olmaya ateş kül olmaya başlamış.Ya kendisi yok olacakmış ya AŞKI...Baştan alınlarına yazılmış olan kaderi de yüreğindeki kederi de , alıp gitmiş uzak diyarlara SU....
Ateş kızmış , ateş yakmış ormanları ....Aramış suyu diyarlar boyu , günler boyu, geceler boyu...Birgün , suya varmış yolu , bakmış o duru gözlerine SUYUN , biraz kırgın biraz hırçın.
Ve o an anlamış; "AŞKIN BAZEN GiTMEK OLDUĞUNU , AMA GiTMENiN YiTiRMEK OLMADIĞINI ... "
Ateş durmuş ,susmuş , sönmüş aşkıyla.işte o zamandan beridir ki ;Ateş sudan su da ateşten kaçar olmuş.ATEŞiN YÜREĞiNi SADECE SU , SUYUN YÜREĞiNi SADECE ATEŞ ALIR OLMUŞ... !!!
