Türkiye'de iki çift ebeveyn var. Birincisi,çocuklarına çok ilgili, ikincisi ,çok ilgisiz..
çok ilgili grubundakiler,verdikleri abartılı sevgi ve ilgiyle çocukları zehirleyebiliyorlar. çocuklarıyla arkadaş olmak için gülünç durumlara düşüyorlar.Oysa onların zaten yeterince arkadaşları var.sizler arkadaşları olduğunuzda çocukların anne - babası kim oluyor ? Herkes yerinde kalmalı bence..
ikinci gruptakilerde ya eğitimsiz oldukları için ,ya da fazlaca bencil davranıp , kendilerinden başka kimseyi önemsemedikleri için ( bu çok şükür azınlıkta) çocukları kendi dünyalarında tek başına bırakırlar.
Bir büyük yanlışımızda, çocuklarımıza güvenimiz sonsuzdur.Onun başlı başına bir şahsiyet olduğunu unutur,kendi kafamızda yarattığımız cici çocuk hırkasını kendi çocuğumuza giydiririz. hata yaptıkları zamanda '' olamaz! nasıl olur ? bunu benim çocuğum yapmaz ,, gibi triplere gireriz.
çocuk ,fıtratıyla doğar. ben buna inanırım. daha sonra bizlerle şekillenir.Her çocukta yanlış yapma, yasak delme ve suç işleme potansiyeli vardır. biz ebeveynler onların önünde en göz alıcı modeliz. yanlışı biz yapmıcaz,yasağı biz delmicez, suçu biz işlemicez ki ,bize güvenip peşimizde gelsinler.
velhasıl; enzor iş ebeveyn olmak...
