ateizm varılacak bir üst nokta olmadığı için böyle bir durumdan bahsetmek imkansızdır. dindar olmayan müslümanların bile ateistlere karşı geliştirdiği kimi nefret veya en azından tahammülsüzlük içeren söylemler, herhangi bir hayranlıktan çok, çoğunluğun farklı olan azınlığa karşı duyduğu korkuyla, paranoyak psikolojiyle ("bu ateistler iktidara gelse bütün camileri kapatır", "kürtler ülkeyi bölecek", "ermeniler de hak isterse bütün azınlıklara hak vermek zorunda kalırız") ilişkilendirilebilir ancak, ki fransa, abd gibi köklü demokratik ülkelerde bile farklı olana karşı tahammülsüzlük varken sözde "sınıfsızlık, imtiyazsızlık, kaynaşmış"lık kültürüyle yoğurulmuş bir milletten çıkan bireyin farklı olana "gıcık olması"nı başka etkenlerle açıklamak mümkün değil. bu tahammülsüzlük, bu "bütünü bozan muzırlar"ı def etmelik olarak görmecilik herkeste farklı şekillenmiştir, türkler ermenilere, sünniler alevilere, bazı müslümanlar ateistlere karşı tahammülsüzlük göstermektedir. aynı şekilde azınlığın da her zaman çoğunluğa tahammülü olmayabilir. bilimin ışığıyla pırıl pırıl aydınlandığı için kendisine dine inananlara karşı saldırganca yaklaşma hakkı tanıyanlar yok mu? yalan söylemeyelim, var. fakat kabul edersek ateistlere karşı hoşgörüsüzlük daha yaygın. evet, ama bazı pırıl pırıl ateist arkadaşlarımızın sandığı gibi bu din mensuplarının gece yatarken "ah keşke ben de bilime karşı hurafelerin yanında olmasaydım ama çok korkuyorum ya cehenneme gidersem?" şeklindeki yarı bilinçli - yarı bilinçsiz sayıklamalarından değil, bahsedilen farklı olana karşıtlık psikolojisinden kaynaklanıyor.
mamafih "marjinal olacağım diye ateist takılıyor" misali sürü söylemlerine maruz kalan, bu yüzden yakınan bir ateist bir gün gelir de "kürtler de rahat duramıyor, türkiye türklerindedir, lamı cimi yok arkadaş." kabilinden bir muhabbetle yanınıza yaklaşırsa ondan hemen uzaklaşın.
