Kendini yenmektir. Duyduğun, gördüğün onca şeyin karşısında susabilmektir görmezden gelmektir.
Lan yanlış işte, aptallık işte! Cevap versene hayır desene, yoook susacaksın susacaksın ki yenilgiyi tadabilesin. O kocaman dünyanın pek bir işe yaramadığını fark edebilesin. Dağarcığı kadar doldurabilirsin insanları. Ötesine zorlasan da gecemezsin, her bir adımda o küçük gölün dibine daha cok yaklaşırsın. Aman hızını ayarla da dibe çakılma.
Hayatta bir insanın kendine sağlayabileceği en büyük lüks sığ sularda, alçak dağlarda, engebesiz arazilerde gezmeyi sevdirmektir. Lunaparka gittiğinde sectiğin eğlence aracı senin ne çeşit bir ruh hastası olduğunu gösterir. Mal mısın sen, ya atlı karıncadasın, ya korku tünelinde. Olm bin işte dönme dolaba hem güvenli hem kalabalık hem eser miktarda adrenalin var. ideal hayat budur işte. Neyin derdi neyin cabası ki bu her seferinde başka bir ahmaklığa akıyorsun. Gitsene gerizekalı bildiğin yoldan işte. Mal.
Neyse dert etme öğrenirsin. Her seferinde öfkeden deliye dönüp susa susa öğrenirsin. Aptallığın herkesten çok kendinde olduğunu öğrenirsin. Senin bildiğini zannettiğin o beş para etmez bilgi parçacıklarının bulunduğun ortamda hiçbir zaman işe yaramadığını anlarsın. Ama mal olduğun için biraz geç anlar, her seferinde bir ümit bir şeyler umarsın. Öğreneceksin. Susmayı da görmezden gelmeyi de tahammül edebilmeyi de öğreneceksin. Sonra bunların da aslında hiçbir halt olmadığını asıl tahammül etmenin, egonun yenilmesine tahammül edebilmek olduğunu öğreneceksin.
