çocuğun dengesiz olmasına sebep olacak kadar ciddi yanlışlardır bunlar.
çocuk birşey ister, baba da ona izin vermez, misal. çocuk da gidip "aaannneeeaaaa babam benim bilmem naapmama izin vermiiyooooo" diye zırlar, anne de kıyamaz "aa sen canın ne istiyorsa yap hayatım, nolacak.." diyerekten babanın otoritesini sarsar fena halde.
çocuk da anne izin vermezse babaya, baba izin vermezse anneye gidip, tabir yerindeyse şapşal olacak, ama illa yaptıracak dediğini. bu yüzden bir de doyumsuz olacak.
bir diğer yanlış, çocuklara yasak koymak ve onlardan bu yasağa itaat etmesini beklemek. yasaklanan ne kadar şey varsa çocuk merak edecektir onu, ona yönelecektir. yasaklamak yerine, yapmasının niçin doğru olmadığı anlatılmalı, gerekçeleriyle tabii..
diğer bir yanlış da fazla korumacı, bir başka deyişle çocuklarını sık boğaz eden ailelerin yaptığı. çocuğa sert kurallar koyarsanız, oraya gitme, şunla görüşme, bıdı bıdı gibi, yalan söyler çocuk. kütüphaneye gidiyorum der, eğlencesine bakar mesela.
güvenin çocuğunuza. onun da size güvenmesine izin verin. bırakın anlatsın size derdini, coşkusunu, mutluluğunu. izin verin heyecanlarını sizinle paylaşsın. ona çok zor, çözülmez gibi gelen bir şey sizin için çok kolay olabilir. bırakın ihtiyacı olan desteği, yardımı sizde arasın. ***
