Antensiz bir türlü çekmeyen kocaman bir teybimiz vardı sırf onu dinleyebilmek için evdeki kepçeyi anten yaptığım zamanlardı. Radyoda müzik dinlemek amacıyla frekansları gezerken duyduğum bir mehterle başladı herşey durdum hemen sese kulak verdim : "Geçmiş zaman olur ki programı başlamış bulunmaktadır ben Abdullah Arıdoru. Sevgili Hocamız ile beraberiiz bugün de sayın dostlar "diyordu.
Tarih dersi nedir bilmem anlamam benim işim mahallede ki erkek takımıyla ayağında kim kaça kadar top saydıracak bunun hesabını yapmaktı.Kız çocuğu bebekle oynar erkek topla kızım sen erkek misin diye annemin söylendiği,benimse ayağımda 150ye kadar top sektirdiğim için erkekler arasında forsumun olduğu zamanlardı.
Sevgili hocamız o kadar güzel tarihten bahsediyordu ki hayran kalmıştım artık her çarşamba günü saat 14.00'da Geçmiş Zaman Olur ki programını kaçırmıyordum okuldan geldiğimde direk radyoyu açıyordum. Herkese ondan bahseder olmuştum tarih benim için ders sınırlarını aşmış bir sevda haline dönüşmüştü mahallede top sektirme lüksünü bırakmış artık Yavuz Sultan selim Alevileri katletti mi katletmedi mi II.Abdülhamit Ulu Hakan mı Kızıl Sultan mı bunları tartışır olmuştum..
7 sene programını hiç kaçırmadan dinledim.Tüm tarih hocalarıma ondan bahsettim. Meğer tüm hocalarım onu tanırmış hatta babam onun romanlarını okurmuş lisedeyken.
Bunu duymak beni çok mutlu etmişti. Onun söylediği her söz benim gözümde tartışmasız doğruydu. Okuyanlar belki hatırlamıştır evet bahsettiğim kişi YAVUZ BAHADIROĞLU.
Bu seneye kadar onun hep hayranı idim. Msnim bile Biz Osmanlıyız ne kadar hayran olduğum ortada zaten Geçen sene beni yanına çağırdı sanki dünyalar benim oldu. Bazı sebeplerden dolayı yanına gidemedim.Şuan hüsrana uğramış bulunmaktayım benim 8 senedir hayran olduğum insanla görüşlerimiz meğer ne kadar zıtmış.
Keşke hep hayalimdeki gibi kalsaydınız keşke hiç tanışmasaydık hocam keşke.
