istanbul aşkı başkadır. birde istanbul'da doğup büyüdükten sonra kaybettip tekrar kavuşunca. sözlük bu seferki içimi dökme safhamda sana değil istanbul'a seslencem. bunları yazarken odamın camı açık dışardan martı sesleri ve gemi kornası gelmekte bilesin. yaşadığım semten ötürüdür ki ortalıkta yine ses yok*. malum istanbul öss yaklaşıyor ve ben eğer seni tuturamazsam başka bir şehre gideceğim seni bırakmak içimden gelmiyor her gece seni düşünüyorum. doğup büyüdüğüm toprağı ya yine kaybedersem.
her sabah uyandığımda sana günaydın derdim artık diyemiyorum, her akşam eve dönerken boğazı görür iyi akşamlar, iyi geceler istanbul derdim artık yüzüne bakamıyorum. olayı dramatik hale getirmek istemiyorum ama elimde değil. kafamı ellerimin arasına alıp düşündüğümde kimseyi senin kadar sevmediğimi anlıyorum. bir üniversiteye gitcem orası kesin istanbul ama bu gideceğim üniversitenin şehri sen mi olursun yoksa yakındamı bir yer olur bilemiyorum.
şu saatten sonra bekleyip göreceğiz şunu bilmeni istiyorum istanbul hayatımda hiç kimseyi hiç birşeyi senin kadar sevmedim. nereye gidersem gideyim dönüp geleceğim yer yine sensin.duyuyorsun biliyorum seni çok seviyorum istanbul..
tanıma uyumak nedeniyle; anlatılmaz anlatılsa romanlar olacak bir aşktır.başka hiç bir aşka benzemeyen bir aşktır. herşeyine rağmen istanbul benim vatanım vatanımda vatanım...
