mustafa denizli de fatih terim de büyük teknik adamlardır ve ciddi başarılara imza atmışlardır. kişisel olarak mustafa denizli'yi en az fatih terim kadar seviyor olsam bile eğer bu ikisi arasındaki farklardan bahsedilecekse en önemli fark kesinlikle "karakterli olmak ve olamamak" arasındaki farktır.
fatih terim nobrandır, serttir, ukaladır, tamam tamam çok ukaladır. ama fatih terim'in ayakları yere basar, söylediği lafı yemez, sözünden dönmez. mustafa denizli ise tam tersi her renge bürünebilir, birgün dediğini ertesi gün inkar edebilir yapıdadır.
yıllar önce "taşıyacağım tek bayrak galatasaray bayrağı, önüne çıkacağım tek taraftar galatasaray taraftarıdır" açıklamasını yapmış, ardından fenerbahçe'ye gittiğinde kongre üyesi olmuş, "şimdiye kadar görev aldığım hiç bir takımın formasını evime götürmedim, yalnız fener forması hariç. her gece allah'ıma dua ediyorum fenerbahçe'ye geldiğim için" açıklamasıyla şaşkınlık yaratmış, daha iran'da görev yaptığı dönemde beşiktaş'ın zor günler geçirmesinden istifade edip "çocukluğumdan beri beşiktaşlı'ydım, her zaman beşiktaşlı mustafa olarak bilinirdim" diyerek iyice dibe vurmuştur.
ha şimdi biri çıkar der ki" profesyonel adam kardeşim, fatih terim hala onun kadar profesyonel olamıyor demek ki...", hiç de öyle değil. gider birbirine ölesiye rakip 3-4 farklı kulüp çalıştırırsınız o ayrı, işte o profesyonelliğin gereğidir. ama mustafa denizli her gittiği kulüpte taraftara yaranmak için saçmalamış, kendini küçük düşürmüştür. halbuki başarıdır esas olan, taraftar başarıyı alkışlar sonuna kadar, aklı başında taraftar "aaa bu başka takımlıymış, ittirsin gitsin" demez. ama mustafa denizli defalarca emre belözoğlu, fatih akyel durumuna düşürmüştür kendisini, hem de hiç gerek yokken!
