gerçekten değer verdiğim ve hayatımdaki bi çok şeyi onun için yönlendirdiğim ve değiştirdiğim kız arkadaşımdan skimdirik bi sebeple ayrılmamızdan sonra yaklaşık 1 ay boyunca yediğim yemekleri 1 günün 3 öğününe eşit kıldım. 2. ayında 1 haftanın 3 öğününe..
öss'den 2 ay önce yaşadığım bu ayrılık, bazılarınca en önemli olduğu düşünülen o iki ayda ben 10 dan fazla kilo vermiş, uyku düzenini bafileyip evin ücra bir köşesine koymuş, kendini şiire ve denemeye gömmüş, gün ışığı görmeyen, zorunda kalmadığı sürece odasından çıkmayan, telefonlarını kapalı tutan, insanlara kendiyle ilgili büyük yalanlar söyleyen, mide krampı nöbetleri geçiren birine dönüştüm. onun dışında gözlerimin altında asla geçmeyeceğinin farkına vardığım morluklar oluştu. kalbimde titremesine engel olamadığım kapakcıkların ve etrafımdan uzaklaştıramadığım dostcukların da farkına vardım. onsuz geçirdiğim 3 ay boyunca geleceğini hayalindekinden biraz uzakta çizmiş biri olarak hayata tüm kuvvetimle tutundum.
sonra geldi abi, yine gitti. e siktirsin gitsin afedersin.
