bu dünyanın hiç bir anlamı olmadığını bilerek yaşamanın verdiği yorgunluktur. herkes kendi yaptığı iyilikten, kötülükten mesul olacağına göre sınavdan ibaret olan bu dünyada yaşamak gerçekten yorucu bir durum. sevgi , aşk, iş, güç, okul benzeri şeyler vakit geçirmekten öte bir işe yaramıyor. emekliye ayrılıp bir köşeye çekilince ancak insan bu yoğunluktan kurtuluyor ve gerçeği farkediyor. farkettiğinde de yorulmuş tükenmiş oluyor. gençken bu yorgunluğu yaşayanlar ise doğruyu bilen ama başkasının doğrusundan ilerleyenler. kendi doğrusunu belirlememiş gençler ise gün geçtikçe bunu stress ve can sıkıntısı olarak bünyelerinde görüyor. yorulmak istemiyorsanız kendi doğrularınızı belirleyin ve bunlardan taviz vermeyin.
