daha dün aldığımız 7 şehit haberiyle güne başladık ve sarsıldık. 7 eve ateş düştü, yedi evdeki analar babalar evlat acısını tattı. 7 evdeki çocuklar babalarını, kadınlar evlerinin direklerini, hayatlarının anlamlarını, yaşam ümitlerinin kaybettiler. karşıdan bakınca çok kolaymış gibi gözükmekte vatan sağolsun demek. ama gelin görün ki o analar, balar ne büyüyk bir yüreğe sahipler ki evlatlarını, canlarını kaybettikleri gün bile vatanlarına dua edebilmekteler.
ama evlatlarını, canlarını uğruna toğrağa verdikleri vatanı yönetenler acaba onlara ne kadar sahip çıkmaktadırlar. insanın en çok yardıma, desteğe ihtiyacı olduğu günde bile yanında kimseyi bulamaması kadar kötü bir şey olmasa gerek.
hükümetin son zamanlarda yapmaya çalıştığı kürt açılımı, sözde kurulması planlanan kürdistan için seferber olan dtp genel başkanı ahmet türk ile el sıkışacağı konuşulan recep tayyip erdoğan'ın bu işler peşinde koşturmaktan dolayı işleri oldukça yoğun olsa gerek şehit cenazelerine katılamamaktadır. koskoca türkiye cumhuriyeti başbakanı zahmet edip cenazelere katılmamaktadır. emrinde onlarca bakan, yüzlerce milletvekili olmasına rağmen sadece 2-3 kişinin katılmasıda düşündürücüdür.
ancak unutulmamalıdır ki, cenazelere katılmayı zul gören başbakan, çevresindekiler ve oğlu askere gitmemiş olanlar cenazelerine katılmadıkları gerçek vatan evlatları sayesinde sayesinde sıcak yataklarında rahat uyuyabilmektedirler.
