ahmet şafak'ın babasını kaybedenler için yazdığı ve söylediği parça. -bence- herkesin bir kez bile olsa dinlemesi gerek.
her yagmur yagisinda
her günes dogusunda
hatiralardan babam süzülür gözüme girer
sessiz yasamiz, sedasiz ölmüslerdir
ana sefkati yaninda okunmaz esamedir
baba'lar ölüm melegi kondugunda ocagin ortasina;
fark ettirirler kendilerini.
cile bogusma emek ve kavga ile gecen ömürden
arta kalan sessiz bir vedadir bu.
yüklenir cagac olup askina hayatin yükünü
anamin arkasinda bir dag
kolu kanadi ocagin üstünde
anam; dag cökmüstür.
sarsintiyi anlamaz cocuk yürekler
hayat yedi düvel askeri gibi üsüsmüstür üstümüze
babam vatan belledigi yuvasinin
dag gibi dertlerine vurmustur kendini
ve vurulmustur mehmetcik gibi vakitsiz.
gözlerimden akar damlalar
yagmur vurdugunda cama
artik baba oldugumdan midir ne
oturur babama degil kendime aglarim.
meger gözyasi da yakisirmis baba oldugunda erkek adama.
yoksul evlerin caniymis baba sevgisi
ve herkesin yüreginde bir bam teli kopmasiymis babanin yitikligi.
hayat kendi hükmünü korur derdi; babam
bu hükümde sana bir müjde var baba
eylül firtinasinda senden kurtara bildigim kitaplarimi
hayat bir bebe bisküvisi, ayakkabi,
kalem, silgi ve ilac fiyatina aldi benden;
kitaplarimi sattim, gözyasimi icime attim.
unuttum beni kac kere tokatladigini;
ve her tokatin ardindan gizli gizli yandigini.
sirtima cevrilmis pusularin önüne atilisini.
ve yüregini koydugunu canim yerine.
babalar böyledir iste.
bir sertlik kalkaniyla bugulanir yüzleri,
gülmez gibidirler; cocuk sefkatine
bilmez gibidirler.
hayatimizin ilk yanilgisini aliriz; baba oldugumuzda.
meger; kahkaha atmak isterlermis,
sarilmak minicik ellerine, öpmek doyasiya.
ne cok hevesleymis.
anam anlatirdi inanmazdim.:
bir su damlasinin kayip gitmesi gibi ellerimizden,
ya da bir yildizin yer degistirmesi gibi gökyüzünden.
yitirdikten sonra bir dagi anladik.
simdi ' cek babam, cek ' diye bir mesel dudaklarimda,
cektikce hayatin yükü omuzlarimda
kederimi yatirmak isterim kabristana.
ve aglamak isterim;
topragina yüzümü vurup.
bilirim; kalkmasa da dogrulup
yattigi yerden hisseder beni.
üzerinde ki otlari, hircin sakallari gibi oksarim
yagmur da yagarsa hani, iyi olur ha!
birlikte aglariz yitikligimize.
ve haykiririm ve söylerim bagrinik:
yillarca söyleyemedigimi:
baba duyuyor musun beni:
baba olduktan sonra daha cok özledim seni,
daha cok özledim seni,
daha cok özledim seni.
her yagmur yagisinda,
her günes batisinda
hatiralardan babam süzülür gözüme gelir
babam süzülür gözüme gelir.
