bir süre sonra bünyede tamamen alışkanlık yaptığını anladığım aylemdir. sabah uyanır uyanmaz yüzümü yıkamadan bilgisayarı açıp, gece yatmadan önceki 2. dakikaya kadar açık tutuyorum. öyle bir alışkanlık ki bilgisayar kapalıyken kendimi çok yalnız hissediyorum *, bunalımlara giriyorum resmen sözlük. elektrik yarım saat kesilse, modem neti algılamasa, bilgisayar nete bağlanmasa, adsl gitse falan anında midem bulanıyor, başım dönüyor, kan şekerim falan düşüyor resmen ya. sanırım ben bağımlı oldum iyice. gıdamı, yaşama fonksiyonlarımı bilgisayarımdan alıyorum. ciddi ciddi şüpheleniyorum vallahi.*
geçende dayım kendi bilgisayarının kasasını açmış içini de elektrik süpürgesiyle temizlemiş. * ben de anlamadan salak salak baktım bi süre, "niye ki?" deyiverdim. kızım dedi -ben bu bilgisayarı sabah açıyorum taa gece yatana kadar açık kalıyor. günde 12 saat falan kesintisiz açık duruyor. kasanın içindeki tozları bi görsen...- dedi. tabi dedi, sen bilgisayarı az kullanıyorsun, ne anlarsın diye de ezdi bir güzel beni. diyemedim - dayıcım ben sözlüklerde fink atıyorum sabah- akşam, o sözlük senin bu sözlük benim geziyorum, eğleniyorum-. dayıya denir mi!? denmezzz. hadi dedim ben de onu ezmiyim. valla dayı dedim benim bilgisayar evde olduğum her an açık. bi 6 saat uyurken kapalı. sen hesap et...ağzı açık kaldı tabi.* ama korkmuyor da değilim hani. laptop o kadar ısınıyor ki, bir gün patlamasından korkuyorum.**
