fabl ını sevdiğim; bilmez ki konuşturup durduğu hayvanlar insanlaşmayı istemedi hiç; küfrün en kezzap yerinde hayvan!laşmayı kendilerine hak görse de çoğu zaman, insanlar..
zira insanlar; kendi egemenlik alanını belirlemek için ağaçların altına sidik fışkırtıp, sonra kendini bu sidiğin sınırları içinde güvenli hisseden köpeklere benziyordu; tasmalandıklarında da, tasalandıklarında da olur olmaza..
ya da aynı insanlar; arabaların arkasından amaçsızca koşturan köpekler gibi hır-la-gür, onları yakalasa da ne yapacağını bilemeyen..
veya sırf öttükleri için güneşin doğduğunu sanan horozlar; ya da işte fareler ve insanlar ama işte illa ki
paramparça aşklar ve köpekler yine..
fabl ına yandığım; kurt-kuzu-sal masalı anlat bana, içinde insan bol olsun..
