1.
-
lacivertleşmeye başlayan gökyüzüne karşı dipdiri durduğumda, hayatımın soundtracki kulaklarımda çınladığında, boynumdan enseme ensemden sırtıma süzülen rüzgar beni bir adım kendime getirdiğinde, gülümseyen insanlar, eğlenen çocuklar, dertlenmiş babalar slow motion göz bebeklerime işlediğinde, ellerim cebime, telefonum sessize dönüştüğünde; lacivertliğim siyaha bürünür, tebessümüm ise beyaza.
bir avuç akşam hüznüm, şakağımdaki nikotinim, tam ortasında da melankolim uyutur beni bir başka akşam hüznüne.
