gerçek olması muhtemel bir tez.
zeki olmak başarı ya da mutluluk mudur peki?
ben mesela çok zeki değilim ve inancım var. gayet de mutluyum. kimseyi de benden daha zeki olduğu için kıskanmıyorum. hep mutlu olmaya çalışıyorum. bunun gibi birşey.
kısaca bu tezin giriş ve gelişme bölümü süper, ama sonuç bölümü resmen sonçsuz.
edit: aklıma geldi, mesela sabah namazının ya da iftar saati oruç açmanın verdiği duygusal zevki bir ataist hücre bölünmesini inceleyerek mi alıyor merak ediyorum doğrusu...
