aslına bakarsanız bunu yazmak ile yazmamak arasında o kadar çok gidip geldim ki. ama yazmaya karar verdim. bazen öyle şeyler olur ki insan kendine bile itiraf etmekten çekinir. işte benim yaşadıklarımda bu türden şeyler. ben gizli bir eşcinselim.
bazen erkeklerle beraber olmaktan çok büyük zevk alıyorum, bazende mecburen beraber oluyor, ama her defasında mutlaka ama mutlaka ilişki sonrası pişman oluyorum. ayna karşısında süslenip püslenmedim, yolda yürürken kırıtmadım. bırakın ailemi en yakın arkadaşlarım bile bilmiyorlar gay olduğumu. ailem bilmiyor ama hiçte hoş karşılayacaklarını zannetmiyorum. çok büyük zorluklar çektim. beraber olduğum erkekler tarafından her defasında ailemin haberinin olacağı şeklinde tehdit edildim. bunun karşılığında her zaman maddi olarak sömürüldüm.
bazen kendime ait ne varsa verdim ellerine, bazende mecburen onların çenelerini kapamak için çalıp çırptım. her çaldığım paradan da ailemin bir şekilde haberi oldu, ve yaptıklarıma hiç bir anlam veremediler. neyimi eksik ettiklerini düşünüp suçu kendilerinde aradılar. ama karşılarına dikilipte ben gayim bunu öğrenmeyin diye onlara para veriyorum diyemedim.
pişman oldum her seferinde, kendimden nefret ettim ama vazgeçemedim. pc karşısında oturup ellerinde sigara, kahve ile istemeyen yapmaz kardeşim diyorlar ama kimse ama kimse ahkam kesmesin. sigara gibi, alkol gibi bu eşcinselliği söküp atamıyorsunuz hayatınızdan.
