çikom,
yaklaşık olarak eylülde başladığını tahmin ettiğim bu eğlenceli yolculukta her zaman çok iyi bir yoldaş oldun bana. kah ağladık, kah güldük. dertleştik, güldük, şarkılar söyledik, içtik, yürüdük, ellerimizle besledik... saçma sapan bi sanal furyasında insanın karşısına çıkabileceği en katıksız, en içten adamlardan biri oldun benim için. "bu devirde babana bile güvenmeyeceksin." anlayışı benimsenmişken, o güveni ta içimde hissettirebildin. pek çok kişi elenip giderken her gün, sen yerini sağlamlaştıran oldun.
söyleyecek o kadar çok söz var ki çikom, hepsi yetersiz geliyor ben yazmaya başlayınca. analarımız babalarımız her ne kadar ayrı da olsa, bir erkek kardeşim olsa onu ne kadar sevebilirsem, seni de en az o kadar seviyorum.
