zamanında ben de bu veletlerden biriydim. ama biz ekip olarak çalışırdık. üç beş kişi falan. birimiz geçerdi zilin başına, bütün zillere aynı anda basınca hep beraber kaçardık. ama o apartmanı uzaktan izlemeyi de ihmal etmezdik. bütün apartman pencereye çıkırdı. işte o an amacımıza ulaşmış hissederdik kendimizi. ya ne kadar saçma ne kadar iğrenç bir şey olsa da şu an yaptığım hiç birşey bana bu kadar eğlenceli gelmiyor.
