bugün otobüste rastladığım yol boyunca sebepsiz yere ağlayan çocuktur. insanı deli eder. hatta iki tokat atma isteği uyandırır.
not: hayır, çocuk düşmanı filan değilim. aksine çocukları çok severim. ama bu tür çocuklara da katlanamıyorum. hadi bir sebebi olsa ağlamasının bir şey demeyeceğim. ama yok. bir şey de demiyor. sadece viyaklıyıp bizim başımızın etini yiyor.
