vallaha bir gün bu itici lafı söyleyeceğim aklıma gelmezdi. zaten söylememi gerektirecek yaşta hatta o yaşın yakınlarında bile değilim ama geçen gün şahit olduğum diyalog benim bu lafı sarfetmeme sebep oldu.
annemin eşinden ayrılmak üzere olan arkadaşı 6 yaşındaki ana sınıfı öğrencisi çoçuğu ile bize geldi. tabi "modern" annemiz oğlunun bu durumdan etkilenmemesi için yoğun çaba sarf ediyor. ne diyelim doğrudur. ama çoçuk "zamane" ya olmadık sorularla anneyi bunaltmakta terletmekte.şudur;
-anne sen babamı sevmiyor musun?
-seviyorum oğlum çok seviyorum.
-e nie gelmedi bugün beni gezdirmeye yaaaaaaaa.
- işi vardır oğlum.
-o zaman o bizi sevmiyor. yada sen onu sevmiyorsun yaaaaaaaaa.
- hayır oğlum çok seviyor bizi bende onu çooook seviyorum hatta o kadar sevdik ki birbirimizi sen oldun. seni yaptık tatlım.
-yani beni babamın ta....kların?'dan mı yaptın?
odada derin sessizlik...
