Çocuk ve Eğitim psikolojisi uzmanları iyi bilirler ki bir kişinin dünya görüşü temelde 5 yaş gibi küçük yaşlardaki telkinlerden bina edilir. Ayrıca milletlerin kimliklerini ve bilinçlerini oluşturan bileşenlerin başında, ırk ve din gelir ki bunlar birlikte kültürü meydana getirirler.
Dini yaklaşımlar bir tarafa, bir türk çocuğuna temeli sağlam, makul ve onurlu bir islam bilinci vermemek bu milletin geleceğini dinamitlemektir. Öyle ya da böyle, hoşa gider veya gitmez, türk milleti artık islami yönüyle türktür. Sen kendini böyle bilmiş ve tüm dünya da seni böyle tanımışken senin iyi bir türklük ve islam kimliği benimsememiş çocuklardan peyda olacak türkiye, ya avrupa hristiyanlığına kayarak frenkleşecek veya ingilizleşecek (ki bu bir yıkımdır. Kimlik bunalımları bin yıl bile sürebilir, çünkü basitçe: senin genetik kodundan kaynak alan duygusal dengelerine göre oluşmuş kültürün ingiliz kültürü değildir) ya da çok daha güçlü ihtimalle ne olduğu belli olmayan bir hal kazanır. Sonuç olarak ortaya çıkacak şey 'türk' olmayacaktır.
Öte yandan ailelerin çocuklarını istedikleri kültürle yetiştirmeye hakkı hiç şüphesiz vardır. Bilimsel olarak kabul gören düşünce, küçük yaşta temelleri atılan bir din ve millet mensubu olma duygusu daha stabil zihinler ve kararlı kişilikler için dramatik öneme sahiptir. Bu nedenle avrupa ülkeleri veya rusya veya nereye bakarsanız bakın, çocuklarına ideolojilerini, dinlerini vs küçük yaşlarda enjekte ettikleri açık ve net görülür. Avrupa'da kliseler ve eğitim kurumları bu görevi üstlenmiştir. Prof. Dr. ilber ortaylı'nın ifadelerine göre türk aile geleneğinde bu görev ailenin yaşlı bireylerine aittir. Ancak her nedense çekirdek aile yapısının kutsanmış, geniş ailenin yok edilmeye çalışılmıştır. bunun sonucunda türk toplumu her yönden bocalama içine girmiş ve hali hazırda hala bunu yaşamakta. Ayrıca millet bilinci ve millet bilincinin bileşenlerinden türk kültürü çocuklara yeterince iyi aktarılamadı. Bu süreçte yetişen sorunlu neslin hali ortadadır. Hiç bir yönden vasıflı olamayan, ne batıya ait ne doğuya, ortada kalmış, hala çocuğuna neyi öğreteceğini bilemeyen zihinler hem kendisiyle hem birbiriyle çatışıyor.
ideoloji açlığı çekmeye mahkum insan beyni, bu konuda yol gösterilmeye muhtaçtır. Bu besbelli bir gerçekken 'bırakalım yolunu kendi seçsin' demenin ne denli akla uygun olduğunu siz taktir edersiniz.
