"Dünyaya bakış açımızın sağlam temelleri ve derinlik veya sığlığı çocukluk yıllarında oluşur. Bu görüş daha sonra özenle düzeltilir ve mükemmel hale getirilir, ama özde değişmeden kalır."
arthur schopenhauer.
bu cümleden yapacağım çıkarım şu olacaktır;
15 yaşına kadar, anneannesiyle geçirdiği zamanlarda -bu sadece genel bir örnektir- beynine fütursuzca nüfuz ettirilen, yıllanmış hikayeler, insanı yaşamının sonuna kadar bırakmaz. ancak, gerçeği fark edebilecek kadar güçlüyseniz bu narkozun etkisinden kurtulabilirsiniz. bunu ise, kendi başınıza becerebilirseniz, işte gerçek insan sizsiniz.
yoksa, güzellik uykunuzdan uyanmadan huzurluca ölürsünüz.
ve uykudan uyanmak her zaman güzeldir demiyorum sizlere.
