bana her insanin ölumu, öldurulmesi eşit derecede aci verir. bu olay beni pek uzmuyor. cunku hangi yakinim ölürse ölsun fazla üzülemiyorum. ancak kimsesizlerin ölümüne daha cok üzülüyorum. bunu soylemekte amacim munevver karabulut'un ölumu beni etkileyen bir sey degil. beni etkileyen noktalar; kizlarina sahip cikamayan bir ailenin zamanla sahip cikmaya baslamasi ve cinayet isleyen insan hakkinda emniyet ve hukuk işleyisinde gariplik. bunca zaman sessizce bekledim. ülkemin polisinin elinden bir sey kurtulmaz ve yakalar dedim. ama uzun bir zaman gecti. artik burda ard niyet aramaya basladim. biri ölduruluyor, yardim ettigi kesin insanlar tutuksuz yargilanmak icin saliveriliyor. adli tip ise bunca suredir tirnaklari arasinda derinin kime ait oldugunu bulmaktan aciz kalmiş. dna testi yillar suren bir test degil. ama bunca zaman bekleniyor. insan can havliyle zayif biri bile olsa oyke mukavemet gosterebilir ki kolay degildir bir insani bicakla tek basina öldurmek. icinde biraz insanlik olan biri bicakla belki 40-50 darbe ile öldurebilir. sadece ulkemin daha fazla hukuk devleti olmasi gerektigini insanlarin gorevini yerine getirmesini bekliyorum. cok mu sey istiyorum?
yeterli delil bulamayan polis, yardimcilari saliveren hukuk adamlari ve dna testi yapamayan adli tip calisanlarini kiniyorum. getirin dna testini ben yaptirivereyim. uc gunde sonucu aliriz.
