insanların ilerde yaşadıklarına pişman olacakları anlardır..
ama sözlük allasen bak şu olaya; arkadaşlarla pikniğe gidilmiş, yeni kaynaşmanın gerginliği ve karşıda oturan kızın güzelliği aklı kurcalarken bir telefon çalıyor, kim? anne..
:oğlum naptın
:iyiyim annem kahvaltı ediyoruz sen naptın-annem dedim ya kız çarpık bir gülücük fırlattı yüzümün orta yerine-
:iyi oğlum vardınız mı?
:vardık anne.
bütün bir masa sanki birşeyler olsa da gülsek diye bekliyormuş gibi, nasıl güldü o nasıl şen kahkalardı aman tanrım.
"anaa kadına bak hem kahvaltı yaptık diyo çocuk, hem soruyo vardınız mı diye" gibi çatlak sesler duyordum etraftan.
ve potansiyel sevgilim yüzüme hafif baktı, bir şempanzeye güler gibi güldü bana*
anneme nasıl gıcık olduğumu o anda belirtmeye hiç bir sayı birimi yetmez..
yıkıcı darbeyse babamdan geldi. servis tutulduğu halde akşam arabayla beni almaya gelmişti.. *****
