oynadığım en keyifli oyunlardan. başrolde o çatıdan öbür çatıya, o boru senin bu klima benim zıp zıp zıplayan bir kız var faith isimli. inanılmaz güzel, çıtı pıtı, lara croft iticiliğinde olmayan bir karakter. sanal bir karaktere aşık oldum sanırım. canı yandığında içim gidiyor resmen. kıyamam ben ona.
oyunundaki şehrin mimarisi ise mükemmel. kullanılan renkler ve bina tasarımları çok iyi. mavi, gri ve turunçu ağırlıkları. ama renklerin tonunu anlatmam imkansız, oynayıp görmeniz lazım. oyunda ise çeşitli sorunlar vardır. özellikle asansör sahnesinde ana menüye dönme problemini yaşamayan yok. çözümü google'da var. ben o problemi yaşamadım.
fps türüne yeni bir soluk getirdi. silah kullanımı çok az. çok nadiren silah buluyorsunuz ve kısa sürede kurşunu bitiyor ya da atıyorsunuz. oyun genel olarak kaçmak üstüne kurulu.
call of duty, half life gibi full kan gövdeyi götüren, kasvetli oyunlardan sonra faith kızımızı masmavsi gökyüzünün altına koşturmak, zıplatırken ordan oraya ve çatışma anında çıkardığı sesleri duymak insanı rahatlatıyor.
