benim hüzünlü orospum,
lâf-ı güzaflarımı göz ardı et ne olur,
o tatlı gülüşlerinin içinde yuva kurmuş bilindik neşeleri boşluğa bırak,
uzak bana sımsıcak nazendeler, köçekler, dansözler, ırak mı ırak...
istiyorum ki benim sevimli kaltağım,
seninle kır, bahçe, dağ, bayır demeden arşınlayalım bu dünyayı,
erik çalalım muhittin amcanın bahçesinden,
karnımız ağrıyıncaya kadar indirelim midemize erikleri,
kovalayalım sokaklarda koşturan ağzı süt kokan enikleri,
benim bal bakışlı orospum,
senin olmadığın dünyada ben de yokum...
soğuk taşlara bassın çıplak ayaklarımız,
ve gönlümüzce osuralım,
sonra çamaşır gibi asalım osuruk tanelerimizi sensiz gökyüzüne...
bilemezdim şiirlerin bu kadar götelek, kelimelerinse bu kadar pezevenk olduğunu...
ağlak suratlı orospum,
ben bu dünyada sen varsan varım, yoksan yokum...
iniyor kayık,
çıkıyor kayık,
indikçe kayık,
girsin götüne,
şakıyan şakayık...
