kemalist kişilik bozukluğunun en has semptomu. ben demiyorum bunu kemalistler diyor. yani sanıyorlar. diyelim ki bi kemalisti eleştirdik, adam kemalist boru mu, atatürk işportacısı, hemen sen benim atam'a sövdün pis herif diye başlıyor çemkirmeye en afilisinden.
bi kere sen kimsin ki, kendinde böyle bir şey görüyorsun. ne kolaymış lan bu meret, birisinin fanatiği ol, seni eleştirsinler, yoo hayır ama bak fanatiği olduğum adam yüce bi kişilik o yüzden beni de eleştiremezsine getirsin mevzuyu.
yahu ama sana sövüyorum bi kere, mustafa kemal ile benim bi sorunum yok ki. onun işportacısı konumundaki sana atıyorum kılçıkları, sen onun veliahtı falan mısın? nasıl kendinde böyle küstahça bir hak buluyorsun?
üstelik atatürk'ü eleştiririm yani, sana ne! başka işin gücün yok mu da her atatürk lafın atlayıp gündeme yerleşiyorsun.
dünyada hiçbir ideoloji olmasın ki böylesine çürük, kokuşmuş, her tarafından yağlar, megmalar akan. görüyorsunuz işte.
zaten atatürk sonrası kemalizmin yaratılması da, bu kerkenezlerin kendilerini halka bu şekilde kabul ettirmek istemesinden kaynaklı değil midir yahu?
hani cahil ama içi ata sevgisiyle dolu olan halka!
