geçen mahalleden arkadaşlarla oturup konuştuğumuz durumdur.
her zamanki gibi cumartesi akşamı halı saha maçı yaptıktan sonra, mahalledeki kahvede buluştuk. herkes çay söyledikten sonra muhittin söze başladı: "abi bugünkü takımlar eşit değildi. haftaya sami bize gelsin, mehmet'i onlara verelim" dedi. herkes sami'ye kaçamak bir bakış attı. saminin gözlerinden az önce kendisi hakkında yapılan yorumdan ötürü kendisini kötü hissetmiş, daha bir kaç saat önce bir saat boyunca aynı takımda ter akıttığı arkadaşının kendisini en zayıf halka göstermesinin ezikliği görülebiliyordu. hemen bir savunma cümlesi söyleyip durumu kurtarmaya çalışmalıydı. "bacağım ağrıyo olm, bugün oynayamadım çok" dedi. masadaki herkes bu sözü duymamış gibi yaptı ve ortamın ağır ağabeyi "tamam birader haftaya senin dediğin gibi yaparız" dedi. bu arada canı sıkkın görülen kerem ise sık sık uzaklara dalıyor derin derin iç çekiyordu. kerem'in bu melankolik tavrının diğerlerinin de dikkatini çekmesiyle birlikte, tam en yakın arkadaşı tarafından "kerem bir problem mi var olm?" şeklinde soru sorulacaktı ki masanın ağır ağabeyi "duygu sömürüsü yapma len pezevenk. 28 gol yenir mi bir maçta!" diyerek sert bir çıkış yaptı. tam bu sırada çayları getiren mekan sahibi mehmet abi "çocuklar duydunuz mu beverly hills ayaklara düşmüş. uludağ sözlükteki yazarın birisi artık orada fakirlerin yaşadığını iddia etmiş" dedi. hiç birimiz cevap vermedik. çaylarımızı içip sessizce evimize doğru yol aldık. mekandan çıkarken grubun ağır abisi "hesabı ibne kereme yaz" dedi. gülüştük...
