bir ara izmir kıbrıs şehitleri caddesi'nde de çalıyorlardı, sonra bir gün istiklâl caddesi'nde gördüm onları, mest oldum...
10 liraya satıyorlardı albümlerini, 20 lira olsa ne çıkar ? hemen aldım... biri santur çalıyordu, diğeri bağlama tellerinden müteşekkil gitar, öbürü darbuka, beriki ney...
'' gel gönül, gey şu hırkayı, ariflerin postu olmaz '' diyorlardı, eridim...
dinlemeye devam ettim...
belki yarım saat huşu içinde dinledim, gülümseyerek...
tam gidiyordum ki, öyle bir şey söylediler, sanki ciğerimi çıkarıp ellerime döktüler;
'' ululardan kalma sözdür, düşenlerin dostu olmaz... ''
olmaz, olmaz...
