türkan saylan adlı hanımın vefatından sonra yine ortaya çıkmış , bir kemalizm klasiği olan eylem.
şimdi bakıyorum genel havaya, yandaşları kendisinin mefta olmasına üzülmekten çok ki bu beklenilen bir şeydi, şoke falan olmadı yani kimse, evet üzülmekten çok, siyasi konuşmalara yönlenmiş durumdalar. yani benim anlamadığım şu, kadın vefat etti, hemen ergenekon işte hıy hıy hıy denmeye başlandı. hatta biri çıkmış hükümet özür dilesin falan demiş, hemen içerdekileri kurtarma politikası, bir moral düzeltme gaza getirme, toplumda destek bulma çabası. insan halbuki sevdiğine böyle bir şey olduğunda yas tutar değil mi?
hemen kendini ambarda bulmuş gibi taarruza geçmez. kadının daha kanı kurumadı yahu, ayıp. saygı diye götünüzü yırtıyorsunuz, ama ölüm haberi geliyor, anında hükümete çakmaya, dava sürecine çakmaya çalışıyorsunuz.
ölüden bile medet umar olmuşlar bunlar. her türlü fırsatı değerlendirmeye çalışıyorlar. yazık. sizin gibi ittihatçıların bu durumlara düşmesi. çok yazık.
