hayatımda ilk gittiğim konser duman'ındır. ne de eğlenmiştik.. daha düne kadar da sevip saydığım, dinlediğim -hatta halen daha bu şarkı hariç dinlediğim- bir grup. ama bu şarkıyla yukarıdaki modern eleştiri ustalarının düştüğü kadar komik ve gülünç durumdalar şu an benim gözümde.. cahilliklerine mi yanayım,* hala savunmalarına mı yanayım, yalan dolan röportajlarına mı yanayım bilemedim. ortada bir de şöyle bir tezgah var: "lem yelid ve lem yûled" doğmamış ve doğurulmamış anlamına gelmektedir ve bu sıfatın sahibi dergah değil Allah'tır. bu sözü bu şarkıda kullanmanın gereksizliği aşikarken hala neyin inadındasınız?
