bugün her tarafı yakıp yıkan barbarlar olarak bilinmekle birlikte, bu yola girmeye zorlanmış kavimdir. isveç'ten çıkıp karadeniz'in batısına kadar göç etmiş ve en sonunda burada tarıma dayalı, barışçıl bir yaşam sürmeye başlamışlardır. hun akınları başlayınca topraklarını terketmişler ve roma'ya sığınma talebinde bulunmuşlardır. roma bu talebi kabul etmiş ama onları tuna nehri'nin hemen güneyinde kamplara doldurmuştur. başlarına askerler dikmiş, açlık ve sefalete mahkum etmiştir. gotlar sırf biraz daha iyi muamele görebilmek amacıyla hıristiyanlığa geçmişlerdir. durumları o kadar kötüdür ki, kendi çocuklarını biraz yiyecek için köle tacirlerine satar vaziyete gelmişlerdir. bu şartlara daha fazla dayanamayan gotlar en sonunda isyan etmişlerdir. 378 yılında adrianople muharebesi'nde dünyanın en güçlü ordusuyla dövüşmüş ve içlerinde imparator valens de dahil olmak üzere bu ordunun üçte ikisini kılıçtan geçirmişlerdir.
bundan sonra roma onlara bulgaristan'ın kuzey bölgesinde özerklik vermiş ve roma ordusu'na alınma hakkı tanımıştır. roma ordusunda en ön saflarda düşman üzerine sürülen gotların nüfusu hızla azalmaya başlamıştır. buna rağmen hala roma toplumunda kabul görememişlerdir. kral alaric gotların başına geçince, bu duruma oldukça sinirlenmiş ve en sonunda harekete geçmiştir. roma'ya unutamayacakları bir ders verecektir. ordularıyla italya'ya girer. roma'nın italya'da ufak tefek garnizonları dışında ordusu yoktur. doğrudan roma şehrine dalarlar. 3 gün boyunca şehri yağmalarlar. sonra güneye doğru fetihlere devam eder.
5. yüzyılda gotlar, ispanya'da vizigot krallığı'nı kurmuşlardır. 8. yüzyılda ispanya'nın araplar tarafından fethedilmesiyle gotlar etnik olarak ve siyasi olarak yavaş yavaş tarih sahnesinden silinmeye başlamışlar ve 9. yüzyılda esameleri okunmaz olmuştur.
