tüm şiddetinin altında, esasında bakılması gereken yeri öyle güzel göstermiş ki yönetmen, sadist-ensest her muameleye gelen korelinin ağzından: biz her şeyi bildiğimiz halde birbirimizi sevdik. siz bunu yapabilir misiniz?
sevgi dediğinin en ulvi değer olduğunda hemfikir olduğumuz ortadaysa, bunun için de en zorlu, korkunç savaşımlar verilmelidirde de beraberiz o vakit. alışılagelmiş "sevgi için" yapılan fedakarlıkların, hayatın hiç ehemmiyetsiz alanlarından feragat etmek gibi gülünç örnekler olması, elbette birçoğu için "ay zaten sapık bu koreliler. adamlar kedi, köpek yiyo" temelli sığ kritiklere gebebiyet oluşturur(ahaha ne kelime oyunudur bu tanrım. gebebiyet: gebe bırakmak, sebep olmak manasında). bu yorum ensesti salık verdiğim sonucunu çıkartmasın, ki bildik tavrımı yineliyim bu judgement mevzuunda: ben her türlü ahlaki hüküm vermeye karşı çıkarım. yani bendeniz ensest kısmından ziyade, böylesine korkunç bir fedakarlık gerektirecek sevginin büyüklüğü, ve aslında yorumlamamın biraz da meylettiği tarafı, sapıklığına karşı dehşetli bir ürperti, korku duyarım. bu korkunç dilemmadan yaradana sığınır, ve o nun sefil fedakarlılar peşindeki kullarının arasına sıvışırım. allah düşmanıma vermesin abi. aha da böyle temizlikçi karı ağzıyla konuşturur allahın korelisi; küçük müçük ama, bak dünyanın bi ucundan, göt kadar boyuyla nası tırsıtıyo seni. takdir ettim.
