anlatılmaz, yaşanır !
hatırlıyorum, çocukken, zannedersem ilkokul dördüncü sınıfta falanım, izmir' in meşhur kanallarından biri gelmiş bizim okulda çekim yapmaya...
hocalar bizi uyarıyor, işte efendi olun, adam gibi giyinin, kravatını düzgün bağla pezemenk '' deyu, biz de ona göre hareket ediyoruz...
harika bir şey ! düşünsene lan ! ünlü olacağım ! parmakla gösterileceğim... keh keh... hani kızlar verecek... yok, o kadar değil... ilkokul dördüncü sınıf... yuh...
her neyse, geliyor elemanlar, başlıyorlar çekim yapmaya biz de bokunda boncuk bulmuş gibi sırıtıyoruz... kameraman çekiyor beyle herkesi, öğretmenle konuşuyor falan...
hoca milli mücadele dönemini anlatıyor... aklımda kalan tek cümle şu oldu o günden; '' atatürk bizi düşmanlardan kurtardı ''..
hah, işte o gün bu gündür hiç kitap okumadım ve o cümleyle yaşıyorum... yetiyor bana... soranlara diyorum ki, '' ulan atatürk bizi düşmanlardan kurtardı be teres, sen ne ötüyorsun ''...
haydi mevzuya geri dönelim... işte çekimler şu bu falan. soruyorum elemana, '' abi ne zaman yayınlanacak ve saat kaçta ? '' işte perşembe günü şu saatte... eyvallah, tamam diyoruz... ve beklenen an;
hepimiz mal bulmuş mağribi gibi televizya başındayız... birazdan ben çıkacağım televizyaya... bütün mahalle gelmiş iyi mi ? hani amcamlar falan hepsi orada, akraba, hısım, düşman... onlar bile gelmişler düşün...
hıyar gibi bakıyoruz ekrana... fakat o da ne ? kamera çekmiş herkesi ama, benim bir tek kolum görünüyor... kolumu tanıyorum... bir de koca kafamın yarısı... e ulan hani menşur olacaktım ? allahsızlar... aldattılar beni...
histerik duygurlarla ağlayarak çıkıyorum odadan.. ulan hayallerim vardı.. kızlar bana bakacaktı, gözlerini alamayacaklardı.. kolum meşhur oldu ! ha bir de koca kafamın yarısı.. anlayacağınız, televizyaya ilk ve son çıkışım bu oldu.. lanet olsun...
edit: dikkat ettim entry' e... ilk dize a harfiyle başlamış, geri kalan bütün dizeler '' h '' harfiyle... akrostiş yapmışım farkında olmadan.... peki ortaya ne çıkıyor ? ahhhhhhhhhhhhh.... ah çekiyorum yani... geri gelmez lan çocukluk... hadi bir daha çekeyim; ahhhhhhhhhhhhhhh....
