kimi zaman utanç verici bir durumdur. nedenini şimdi anlayacaksınız...
sene 2001 veya 2002 olması lazım. karşı cinsten çok yakın bir arkadaşımla güvenpark'ta yürüyoruz. bir kalabalığın yakınından geçtik, bakmak istedik falan ama "boşver kavga falan vardır belki" diye tırsıp vazgeçtik. sonra o kalabalıktan bir adam elinde mikrofonla üzerimize doğru koşmaya başladı. "la noliy" diye düşündüm, ikimiz de şok olmuştuk resmen. sonra baktım ben bu adamı tanıyorum; "aaa burak, freddie mercury'ye benzeyen dişlek şovaber muhabiriiii" dedim yavşak yavşak. adam anlamayan gözlerle bize bakıyordu ki arkadaşım "buyrun ne vardı?" diyerek bu ritüele bir son verdi.
adam anlatmaya başladı: yeni bir yasa çıkacak, yasaya göre artık erkeklere laf atan bayanlar da erkeğin şikayetçi olması halinde davalık olabilir. * biz de haberlerde kullanmak için bunu canlandırabilecek iki kişi arıyoruz ama millet yanaşmıyor" falan diyerek lafı "yapın bi kıyak be"ye getirdi.
biz arkadaşımla yok olmaz falan demiştik fakat kalabalığın da gazıyla birden kameraların bize doğrulduğunu fark ettik. kabul etmiştik. arkadaşım merdivenlerde oturuyor, ben de tüm utanmaz tavrımla arsızca ona laf atıyordum. "ne tatlı şeysin sen, gel bana bir kahve ısmarla (!)" gibi laflarla onu taciz ediyordum. hatta bir ara çocuktan makas alacak kadar şuurumu kaybettiğimi hatırlıyorum. bizim artist boku da kafasını bile çevirmeden "ya gider misin?", "off ilgilenmiyorum", "git burdan" falan diyor giderek sertleşen bir ifade ve yükselen bir ses tonu ile. bu cünyor artistlendikçe daha da gaza geliyorum, ciddi ciddi reddedilmenin şokunu mu ne yaşadıysam, gitgide utanmazlaştım.
sonra freddie mercury tipli muhabir kendisine de asılacağım korkusuyla olsa gerek heyecanla "tamam arkadaşlar çok teşekkür ederiz" ded,. hiçbir şey olmamış gibi kalkıp yürümeye devam ettik. bu arada 15-16 yaşlarında falanız. show haber konuyla alakalı olarak nasıl bir mağduriyet yaşamışsa, son çare olarak küçük çocuklara bu haberi canlandırtma yolun baş vurmuş.
arkadaşımın söylemesiyle hatırlıyorum ki o gün cumartesi imiş. kendisiyle ortak paydada buluştuğumuz bir düşünce olarak belirtmek isterim ki haftasonu olduğu için haberleri reha muhtar değil hamit özsaraç sunuyordu. arkadaşım "reha abinin pis geyiğine maruz kalmaktan korkuyordum ne yalan söyleyeyim" gibi cümleler kurdukça durumun vehametinin daha bir farkına vardım.
kendisi geç döndüğü için haberlere yetişememiş. telefonla ulaşıp dalga geçmişler canımla ciğerimle. oyunculuk sıfır tabii, tırt gibi ses yükseltmeler, artist gibi ufka bakmalar falan. beğenilmedi elbet... *
bana gelince... haberleri izledim gayet de. özellikle açtırdım hatta. ama gördükten sonra pek de değmediğini anladım ve utandım kendimden. reddedilen bir dişinin 15 yaşında da olsa nasıl çıldırabileceğine ilk kez çıplak gözle şahit olmuş, korkmuştum. annem şaşkın, babam sinirliydi. durumu anlattım. annem güldü, babam bağırdı.
durumun ne derece vahim olduğunun bilinciyle cep telefonumu kapatmış, annemi de beni arayan olursa "evde yok" demesi hususunda tembihlemiştim. pazartesi gününe her şeyin unutulacağını zannediyordum ama o kadar basit olmamıştı tabii ki.
okulda sayko ama erkeklere karşı utangaç bir kimse olarak bilinen ben -evet o kadar da fantastik bir insanım- bir anda okulun seksomanyağı olmuştum. olmamıştım, ama insanlar bana öyleymişimcesine laflar ediyorlar, tırt tırt bakıp diğer yandan da saçma sapalak kahkahalar atıyorlardı.
en kötüsü de son derece taşşaklı bir öğretmenimiz olan müberra hanımın haberi izlemiş olmasıydı. o tenefüs orada -koridor yani çok değişik bir yer değil aslında, orada dediğime bakmayın- bütün ciddiyetiyle "biz seni böyle tanımamıştık" tarzı laflarla beni kınıyordu. bundan cesaret alan okulun orospu ruhlu ahalisi televizyonda arkadaşıma attığım lafların aynılarını bana atıyorlardı. bir ara "bak şikayetçi olursam cezası var ha!" diyerek insanları korkutmaya çalıştığımı bile hatırlıyorum.
güzelim karizmam gitmiş yerine seksomanyak gibi saykodelik bir sıfat gelmişti. lise sona geldiğimizde yıllık yazıları yazılırken bu hususu açan bütün arkadaşlarımı bir güzel tehdit ettikten sonra bu sayfayı kapatmıştım hayatımda. bir daha da açmayacaktım. kim yazdırıyor lan bunları bana?!
