iki gündür feci saldım kendimi. saatlerce amon amarth dinleyip paso kafa sallıyorum. bu sabah kalktığımda boynum tutulmuştu.
geçen ay headbang yaparken teyzeme yakalandım, ''bu çocuk üniversiteye gidiyorum diye kandırıyo olmasın sizi'' dedi anneme.
4-5 ay önce, 1.5 senelik saçlarımı kestim. şarkılarda kafa sallarken çok buruk hissediyorum kendimi. keşke kesmeseymişim.
evde tek başıma kaldığımda yüksek sesle şarkı söylüyorum; elimde mikrofon, konserdeymişim gibi yapıp böğürüyorum evin içinde. sesim s.k gibi.
müzik zevkim feci derecede çeşitli. her telden dinliyorum. 2 sene önce yurtta oda arkadaşım '' herife bak clubber gibi giyinip türkü söylüyo'' demişti. olamaz mı yani?
mesene'den aşk acısını benimle paylaşan bir arkadaşım var. maldır kendisi. okulumun bitmesine bir ay kaldı, ben ''mezun olabilecek miyim, olursam iş bulabilecek miyim'' diye tutuşurkene, bu mal ''kanka bugün aylin'le tartıştık. kafam çok bozuk, içiyorum şu an'' diyor. zıkkım iç.
entrynin buraya kadar olan kısmını bir dakikada yazdım ama on dakikadır nasıl bitirsem diye düşünüyorum. en iyisi böyle bitirmek galiba. bitirdim.
