ankara mamak muhabere eğitim komutanlığına yolu düşmüş kişi işte. buda gelir bu da geçer neler gelip geçmedi ki.
aslında hayat güzelliklerden ayrılmayı sunuyor önümüze bazen gelişi belli, bazen hiç gözükmeyen başka bir zamana, başka bir diyara, başka bir kente sevgiye, sevgiliye, hasrete, acıya, mutluğa, hüzüne daha görmemiş daha dokunmamış bir merhaba dememiş bir selam vermemiş onlara bizlere sizlere.
arkanda bıraktığın her şey bir gün döndüğünde bıraktığın gibi kalıcak mı bilmiyorsun. giderken canının içine sokucakmış gibi sarıldığın geldiğinde o gün sarılacakmı. sevgi dolu bakış 'güle güle' diyen nefes geldiğinde o sıcak 'merhabayı' diyecek mi bilmiyormusun ama gidiyorsun.
yaşamak, sevmek, üzülmek, özlemek, düşlemek, ağlamak tadılması gereken olduğu gibi bazen tatdığında yada dokunduğunda canını yaksa;
tanıyacağım herkeze merhaba, geride bıraktığım ailem, dostlarım, kitaplarım, yatağım aklıma gelmeyen her şey güle güle görüşmek üzere. hepinizi hasretle kucaklarım...
