Şavasta resimleri çekilmiş çoçuklardir,çocuklarını korumaya çalışan okuma yazması olmayan annelerdir onlar.
Bakarsınız resimlerine ve içlerinde koca bir acı boşluk görürsünüz.Yaşam için en ufak bir pırıltı yoktur.
Ve en önemlisi hayalleri yoktur.Hayalleri olmayan o çocukları gördükçe içim parçalanır.Bir çocuğun gözleri nasıl gülmez,nasıl oyun oynayamaz,nasıl hayalleri olmaz!
Sonra Allah'a ne kadar az sükrettiğimin farkina varırım.
Ama ne fayda.Annem "insanoğlu ciğ süt emmiş" der.Yine en ufak bir aksilikte,biz yaşayan ölü olduğumuzu düşünürüz.Ama onlar biz değiliz
