yorarlar, yoruldum ulan dedirtirler insana. çaresiz bir şekilde kalmasını zevkle izlemek isteyenlere karşı ne kadar direnç gösterirse göstersin insan insandır nihayetinde ve bazen alıp ceketi çıkıp gitmek ister.
hatta bazı zamanlarda ceketi de bırakır gider. kaçar bir nevi. sonunu düşünmez. kötü olacak mı diye düşünmez. çünkü yıldırmışlardır. yedi kat yerin altı da olsa gideceği yer gözüne saray yavrusu gözükür.
arkasından beylik laflar sarfedilmeye devam edilir, yargılarda bulunulur ama onu biz kaçırdık hatalıyız diyenler yıllar sonra bile çoğunluğu oluşturmazlar. biri diyecek gibi olur bir diğeri ağzını kapama suretiyle susturur bu açıklamayı yapanı. o acizdi, güçsüzdü denilir ve kapanır mevzu.
oysa bilinmelidir ki giden delikanlılık yapmış ve terki diyar etmiştir ama bu hiç konuşulmaz nedense hep giden kalıp mücadele etmeliydi denilir. ulan neyin, kimle mücadelesi farenin kediyle oynadığı gibi oynayacaksın adamın gururuyla, onu yok sayacaksın, çaresizleştirip, muhtaç hale sokacaksın sonra da güçsüz diyeceksin. sanki eşit şartlarda karşı karşıya gelinmişte meydandan kaçmış adam. beyaz dese kara ulan bu diye başına vura vura yalan yanlış bilgileri empoze etmediniz mi? ettiniz. gidince suç mu oluyor? artık kıça kına yakarsınız.
