koloni şeklinde yaşayan, koloni içerisinde hayat bulan tek başlarına dünyanın en aciz ve güçsüz insancıkları. küçük yaşlarda başlar bunların maşa olarak kullanılma sevdası. orta okul yıllarında karın tokluğuna, lise çağlarında bira parasına zaten o vakte kadar içi boşaltılmış pörsümüş kişiliği istedikleri gibi kullanırlar. eğeri takar semeride vurular taa ki ağa babalarının kirli işleri uğruna (uyuşturucu kaçakçılığı, haraç, kadın ticareti, gasp, hayali ihrcat, devlet ihalelerine fesat karıştırma vb.) ya birilerine kıyarlar yada kıymaya çalışırken itilaf edilirler. olurda sağ kalırlarsa ve bir şekilde kirli işlere karışmamış polislere denk gelip tutuklanırsa cezaevinde yattıp çıktıktan sonra eğer koloniye göre biraz daha zekiyse oda artık bir ağa babası olmuştur. zamanında kendisini zehirleyenlerin yerindedir artık yeni mahsum gençlerin kanına girecek olan odur. ne kendi ne onu oraya getirenlerin ideolojik hiçbir birikimi yoktur. kendilerinde olmayanı başkalarına veremedikleri için koloni aynı mekanizmayla yıllar boyu sürüp gider. hep birileri paçavra olur birileri paçavrayı savuran. birileri birilerinin ekmeğine yağ sürerken hep birileri birlerin uşaklığını yapar ve bu hikaye böyle sürer gider bu gençlik yaşlanır zerre kadar aklı varsa (sanmıyorum) yaşadıkları için ve böyle bişeye alet olduğu için kalan günlerini pişmanlık içerisinde geçirir.
